Heiweh Muotathalerinnä

Im Muotaland isch schön,
im Tal und uf dä Höhn,
miär sind äs Buurävolch,
uf üsi Heimat stolz.
Da seit mä nu Guätaag,
schmeichlä chunt nüüd i Fraag,
doch teilt mit diär ä jedes Härz,
Freud und Schmärz.

Wo Bärgä höch und wild,
wo d Alpärosä sind,
der Adler i der Luft,
chreist über d Felsäkluft.
Und s Gämschi springt värbii,
äs chönnt nüd schöner sii,
än Älplerjuuz ghört au därzuä
i d Alpärueh.

Und wo des Alphorns Klang,
tönt über Tal und Hang,
vom Chrüüz der Bätruef schallt
und s Echo widerhallt.
Und d Bärgä wie nä Wacht,
um s Tääli Tag und Nacht,
für s Härz und Gmüet wie Sunnästrahl,
isch s Muotithal.